کارگردان: جان دال. فيلمنامه: کريستوفر مارکوس، استيون مک فيلي. موسيقي: مارچلو زارووس. مدير فيلمبرداري: جف جور. تدوين: اسکات چستنات. طراح صحنه: جان داندرتمن. بازيگران: بن کينگزلي[فرانک فلنچيک]، تئا ليوني[لورل پيرسون]، لوک ويلسون[تام]، فيليپ بيکر هال[رومن کرژمينسکي]، دنيس فارينا[ادوارد اوليري]، بيل پولمن[ديو]، مارکوس تامس[استف چيپريانسکي]، آليسون سيلي اسميت[دوريس]. ٩٢ دقيقه. محصول ٢٠٠٧ آمريکا.
فرانک فلنچيک در شهر بوفالو زندگي مي کند. تنها شغلي که در زندگي دوست داشته و آن را خوب نيز انجام داده، آدم کشي است. ولي پس از سال ها کار براي عمو رومن- تبهکار لهستاني تبار- به خاطر اعتياد شديد به الکل در حال از دست شغل و موفقيت خويش است. فرانک پس از به خواب رفتن بر اثر مستي هنگام آخرين ماموريت، از سوي عمو رومن و استف براي ترک اعتياد به سن فرانسيسکو فرستاده مي شود. فرانک در آنجا به کلاس هاي گروه درماني رفته و سعي مي کند تا از مشروب دوري کند. در يکي از جلسات با تام آشنا شده و با وي دوست مي شود. اما برخورد با لورل پيرسون به وي انگيزه اي شديد براي ترک مشروب مي دهد. اما وسوسه نوشيدن او را راحت نمي گذارد و از سويي براي داشتن لورل-يعني کسي که براي اولين بار در زندگي عاشق شدن را با وي تجربه کرده- خود را ملزم به گفتن حقيقت مي بيند. همزمان کسب و کار خانوادگي عمو رومن به خاطر کوتاهي فرانک در کشتن رقيب وي-ادوارد اوليري ايرلندي تبار- به مخاطره افتاده و ادوارد تصميم به از ميان بردن وي دارد. لورل نيز که عاشق فرانک شده، بعد از اطلاع يافتن از پيشه وي و قصدش مبني بر ترک اعتياد تصميم مي گيرد تا در کنار وي بماند. اما فرانک ناگهان سن فرانسيسکو را ترک مي کند، چون خبرهايي ناجور از بوفالو دريافت کرده و خود را نيز قادر به ترک مشروب نمي بيند. فرانک در بوفالو با استف که در خانه اش مخفي شده، روبرو و مي فهمد که عمو رومن و بقيه گروه به دست اوليري و دار و دسته اش به قتل رسيده اند. اوليري که از بازگشت فرانک خبردار شده، فردي را براي کشتن وي مي فرستد. اما سربزنگاه لورل-که توسط فرانک آموزش ديده بود- سر رسيده و آدمکش را خلع سلاح مي کند. فرانکو نيز بعد از کشتن اوليري به همراه لورل به سن فرانسيسکو بازمي گرد تا بار ديگر ر کلاس هاي ترک اعتياد شرکت کند.
چرا بايد ديد؟ جان دال متولد ١٩٥٦ از کارگردان هاي کم و با استعدادي است که با اولين فيلمش مرا دوباره بکش[١٩٨٩] نشان داد که شيفته ژانر نوآر و آدم کش هاي حرفه اي و غير حرفه اي است. تعقيب اين راه منجر به ساخته شدن فيلم هاي مهم و با ارزشي چون آخرين اغوا و رد راک وست شد که آوازه نام او را در سراسر دنيا به عنوان وارث شايسته نوآر سازان آمريکايي پراکند. کسي که با به روز کردن قراردادهاي اين ژانر سعي در احياي آن داشت و موفق هم بود. اين تجربه گرايي منجر به خلق فيلمي چون فراموش نشدني نيز شد که از تلفيق نوآر با گونه علمي تخيلي پديد آمده بود. قماربازان با وجود عدم تعلق به ژانر نوآر فيلم خوش ساخت و هوشمندانه اي بود، ولي جان دال نيز ناخواسته اسير سيستم فيلمسازي هاليوود شد. Joy Ride و آخرين حمله ناگهان طرفداران او را نوميد کرد و به نظر مي رسيد که فيلمساز مستعد ديگري در حال خود ويرانگري است. ولي خوشحالم به اطلاع دوستداران او برسانم که: خانم و آقايان، جان دال هميشگي بار ديگر روي فرم و با فيلمي کمدي/جنايي بازگشته است!
مرا مي کشي يک فيلم کوچک و کم هزينه[٤ ميليون دلار] است که در ٢٦ روز ساخته شده و داستان طنز آميز آدم کشي است که قدرت خوب کشتن را از دست داده است. کسي که تنها حسرت وي نه از ميان بردن آدم ها، بلکه همان طور که خودش مي گويد از اين که آنها بد کشته ناراحت است! مرا مي کشي بيش از آن که فيلمي خشن باشد، طناز است و با کمال تعجب طنازترين شخصيت آن يک قاتل خونسرد و الکلي است که عاشق هم مي شود. از اين نظر مي توان فيلم را شبيه اين را تحليل کن و يا آن را تحليل کن با بازي رابرت دنيرو يا گاوباز با شرکت پيرس برازنان دانست و به شکلي ساده انگارانه ملودرامي فرض کرد که آدم کش الکلي طي آن با يافتن عشق، مهارت سابق خود را نيز به کف مي آورد. ولي کافي است صحنه هاي جلسات گفتار درماني و بازي خيره کننده کينگزلي دقيق بشويد تا قدرت جان دال را در ساخت صحنه هاي کمدي دريابيد. مخصوصاً زماني که فرانک به آدم کش بودن خودش اعتراف مي کند و کک کسي نمي گزد!
تنها اشتباه فيلم حضور ويلسون و لئوني است و نقطه قوت آن بازي دو کهنه کار مثل فارينا و بيکرهال در نقش تبهکاران رقيب که حس و حالي زيبا به فيلم داده است. مرا مي کشي يقيناً دوستداران سرسخت دال-مثل اينجانب- را کاملاً راضي نخواهد کرد، ولي همين هم به نشانه بازگشت وي به فرم قابل قبول است. اطمينان دارم فيلم بعدي کمتر از کارهاي به ياد ماندني پيشين وي نخواهد بود. ولي تا آن روز توصيه مي کنم از همين يکي غافل نشويد! ژانر: کمدي، جنايي، مهيج.
فرانک فلنچيک در شهر بوفالو زندگي مي کند. تنها شغلي که در زندگي دوست داشته و آن را خوب نيز انجام داده، آدم کشي است. ولي پس از سال ها کار براي عمو رومن- تبهکار لهستاني تبار- به خاطر اعتياد شديد به الکل در حال از دست شغل و موفقيت خويش است. فرانک پس از به خواب رفتن بر اثر مستي هنگام آخرين ماموريت، از سوي عمو رومن و استف براي ترک اعتياد به سن فرانسيسکو فرستاده مي شود. فرانک در آنجا به کلاس هاي گروه درماني رفته و سعي مي کند تا از مشروب دوري کند. در يکي از جلسات با تام آشنا شده و با وي دوست مي شود. اما برخورد با لورل پيرسون به وي انگيزه اي شديد براي ترک مشروب مي دهد. اما وسوسه نوشيدن او را راحت نمي گذارد و از سويي براي داشتن لورل-يعني کسي که براي اولين بار در زندگي عاشق شدن را با وي تجربه کرده- خود را ملزم به گفتن حقيقت مي بيند. همزمان کسب و کار خانوادگي عمو رومن به خاطر کوتاهي فرانک در کشتن رقيب وي-ادوارد اوليري ايرلندي تبار- به مخاطره افتاده و ادوارد تصميم به از ميان بردن وي دارد. لورل نيز که عاشق فرانک شده، بعد از اطلاع يافتن از پيشه وي و قصدش مبني بر ترک اعتياد تصميم مي گيرد تا در کنار وي بماند. اما فرانک ناگهان سن فرانسيسکو را ترک مي کند، چون خبرهايي ناجور از بوفالو دريافت کرده و خود را نيز قادر به ترک مشروب نمي بيند. فرانک در بوفالو با استف که در خانه اش مخفي شده، روبرو و مي فهمد که عمو رومن و بقيه گروه به دست اوليري و دار و دسته اش به قتل رسيده اند. اوليري که از بازگشت فرانک خبردار شده، فردي را براي کشتن وي مي فرستد. اما سربزنگاه لورل-که توسط فرانک آموزش ديده بود- سر رسيده و آدمکش را خلع سلاح مي کند. فرانکو نيز بعد از کشتن اوليري به همراه لورل به سن فرانسيسکو بازمي گرد تا بار ديگر ر کلاس هاي ترک اعتياد شرکت کند.
چرا بايد ديد؟ جان دال متولد ١٩٥٦ از کارگردان هاي کم و با استعدادي است که با اولين فيلمش مرا دوباره بکش[١٩٨٩] نشان داد که شيفته ژانر نوآر و آدم کش هاي حرفه اي و غير حرفه اي است. تعقيب اين راه منجر به ساخته شدن فيلم هاي مهم و با ارزشي چون آخرين اغوا و رد راک وست شد که آوازه نام او را در سراسر دنيا به عنوان وارث شايسته نوآر سازان آمريکايي پراکند. کسي که با به روز کردن قراردادهاي اين ژانر سعي در احياي آن داشت و موفق هم بود. اين تجربه گرايي منجر به خلق فيلمي چون فراموش نشدني نيز شد که از تلفيق نوآر با گونه علمي تخيلي پديد آمده بود. قماربازان با وجود عدم تعلق به ژانر نوآر فيلم خوش ساخت و هوشمندانه اي بود، ولي جان دال نيز ناخواسته اسير سيستم فيلمسازي هاليوود شد. Joy Ride و آخرين حمله ناگهان طرفداران او را نوميد کرد و به نظر مي رسيد که فيلمساز مستعد ديگري در حال خود ويرانگري است. ولي خوشحالم به اطلاع دوستداران او برسانم که: خانم و آقايان، جان دال هميشگي بار ديگر روي فرم و با فيلمي کمدي/جنايي بازگشته است!
مرا مي کشي يک فيلم کوچک و کم هزينه[٤ ميليون دلار] است که در ٢٦ روز ساخته شده و داستان طنز آميز آدم کشي است که قدرت خوب کشتن را از دست داده است. کسي که تنها حسرت وي نه از ميان بردن آدم ها، بلکه همان طور که خودش مي گويد از اين که آنها بد کشته ناراحت است! مرا مي کشي بيش از آن که فيلمي خشن باشد، طناز است و با کمال تعجب طنازترين شخصيت آن يک قاتل خونسرد و الکلي است که عاشق هم مي شود. از اين نظر مي توان فيلم را شبيه اين را تحليل کن و يا آن را تحليل کن با بازي رابرت دنيرو يا گاوباز با شرکت پيرس برازنان دانست و به شکلي ساده انگارانه ملودرامي فرض کرد که آدم کش الکلي طي آن با يافتن عشق، مهارت سابق خود را نيز به کف مي آورد. ولي کافي است صحنه هاي جلسات گفتار درماني و بازي خيره کننده کينگزلي دقيق بشويد تا قدرت جان دال را در ساخت صحنه هاي کمدي دريابيد. مخصوصاً زماني که فرانک به آدم کش بودن خودش اعتراف مي کند و کک کسي نمي گزد!
تنها اشتباه فيلم حضور ويلسون و لئوني است و نقطه قوت آن بازي دو کهنه کار مثل فارينا و بيکرهال در نقش تبهکاران رقيب که حس و حالي زيبا به فيلم داده است. مرا مي کشي يقيناً دوستداران سرسخت دال-مثل اينجانب- را کاملاً راضي نخواهد کرد، ولي همين هم به نشانه بازگشت وي به فرم قابل قبول است. اطمينان دارم فيلم بعدي کمتر از کارهاي به ياد ماندني پيشين وي نخواهد بود. ولي تا آن روز توصيه مي کنم از همين يکي غافل نشويد! ژانر: کمدي، جنايي، مهيج.
,+Kaa+the+Snake+(Jungle+Book),+and+Winnie+the+Pooh..jpg)
_01.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر