United 93

یونایتد ۹۳ (United 93) فیلمی است ساخته پل گرینگرس درباره پرواز United Airline Flight 93 که يكي از 4 هواپيمايي بود که در روز یازدهم سپتامبر دزدیده شد. دو هواپیما به برجهای مرکز تجارت جهانی برخورد کردند،‌ یکی به پنتاگون و این هواپیما قرار بود به کاخ سفید برخورد کند كه اين اتفاق نيافتاد. از 4 پروازی که در روز یازدهم سپتامبر دزدیده شد ، این پرواز بیشترین تلفن‌ها را با زمین داشت و علت مهم آن‌، پرواز‌کردن در ارتفاع پایین در دقایق آخر پرواز بود که مسافرین با تلفن همراه خود با دوستان تماس گرفتند هر چند با تلفن هواپیما نیز تماس‌های متعددی گرفته می شد. بازسازی رخداد‌های مهم داخل پرواز برای ساخت یک فیلم بسیار مناسب بود و زمينه ساخت فيلم خوبي به نام يونايتد 93 شد. اگر چه وقایع داخل هواپیما بر اساس مکالمات تلفنی مسافران با اعضای خانواده‌شان ساخته شده ولی دقایق آخر فيلم محصول تخیل نویسنده است. یونایتد ۹۳ واقعا نفس گير است. از همان ابتداي فيلم حس تعليق عجيبي بر فيلم حاكم مي شود بازیگران فیلم اکثرا افراد غیر‌حرفه‌ای هستند‌، كه از بین خود مسئولاني که در آن روز با واقعه سر و کار داشتند انتخاب شده اند (مثلا مدیر کنترل "بن اسلانی" نقش خودش را در فیلم بازی می کند) حتي شغل اصلی خدمه پرواز هم همان خدمه پرواز بود و اصلا بازیگر نبودند. اما در بین مسافرین بازیگر های حرفه ای ولی نه مشهور مشاهده می شوند. اما نكته اينجاست كه در واقع بازي‌ها فوق العاده است.( بازیگرعراقی که نقش خلبان هواپیما ربا را بازی می کند ، اکنون پناهنده انگلیس است و سال 93 از ارتش و حزب بعث عراق فرار کرده است و در انگلستان اقامت گزیده است. درخواست ویزای این تبعه انگلیسی برای شرکت در اولین اکران فیلم در نیویورک پذیرفته نشد!). در طول فیلم برداری بازیگر هایی که نقش هواپیما‌رباها را داشتند از بازیگرانی که نقش مسافرین را داشتند جدا بودند و در دو هتل مختلف اقامت داشتند، در دو باشگاه جدا تمرین می کردند و جداگانه شام می خوردند تا کارگردان بتواند حس ستیزه گری بهتری از برخورد این دو گروه را بدست آورد. "یونایتد 93" بر خلاف همه فيلم‌هاي از اين دست هاليوودي كه ديده‌ايم صحنه‌ی باور نکردني ندارد. ساختار فيلم به شكلي است كه مي توان تلاش تك تك عوامل فيلم براي نزدیک شدن به واقعيت را ديد و اين باعث شده بیننده به داخل هواپيما برود و با یک حقیقت محض روبرو شود و به حس و حال مسافران نزديك شود. فيلم ساختارعجيبي ميان يك فيلم سينمايي و يك فيلم مستند دارد. نكته جالب و مثبت فيلم كارگرداني عالي يك فيلم درام – اكشن است كه با وجود اینکه همه پایان داستان را به خوبی می دانند به خوبي با فيلم همراه مي شوند. جریان روایی فیلم به خوبی حال و هوای ترس و وحشت آن لحظات را به تماشاچی منتقل می کند. نكته دوم برخورد بي غرض و بدون اغراق فيلم در مواجهه با عرب‌هاي هواپيمارباي فيلم است. فيلم هيچ گاه سعي نمي كند قهرمان يا ضد قهرمان محور باشد و فقط به روايت مستندوار داستان اكتفا مي كند كه اين به نظرم نقطه قوت فيلم است. نكته سوم پايان فيلم است؛ بهترين پايان ممكن براي فيلمي اين چنين همين است كه به لطف داستان واقعي فيلم اتفاق افتاده است(15 دقيقه آخر فيلم واقعا نفس‌ها را در سينه حبس مي كند تا يك لحظه كه همه چيز سياه مي شود)